Cambodia

Een heel arm land, armer dan dat ik gewend ben en ik kan er nog niet heel goed mee omgaan. Hoe ik moet reageren als er zwervers naar me toe komen, of ik ze juist wel of juist niet wat moet geven. Overal staan borden dat je niets aan kinderen moet geven omdat dat het bedelen alleen maar promoot maar toch voel ik me schuldig als ik ze dan afwijs. Ook komen er elke keer vrouwen naar me toe met een kind op hun arm en dan vragen ze om melk. Ik dacht, prima, pakje melk van de supermarket. Maar ze willen melkpoeder hebben end at schijnt echt 30$ te zijn. Ja, ze betalen hier met dollars in Cambodja, best verwarrend want als wisselgeld krijg je dan Riel terug, en die koers is 4000 op 1. Maargoed, dan sta ik super awkward in de supermarket met die vrouw die heel zielig kijkt en zegt dat dat pak haar kind een maand kan voeden. Ik heb haar gewoon wat kleingeld gegeven en later hoorde ik dat dit ook scams zijn, dat ze het pak weer verkopen enzo. Ook ziet alles er verder nog even wat armoediger uit, de huizen, de wegen zijn mega slecht en alles ziet er vervallen uit. Hier
Schreeuwen alle tuk tuk chauffeurs wel naar je of je een tuk tuk wilt en hetzelfde is als je over een markt loopt, iedereen komt naar je toe of je het wil kopen, dat is wel heel irritant en heb ik zeker niet gemist in Thailand! In Maleisië was dit een beetje zo maar hier wel heel extreme, alsof we allemaal blind zijn en moeten horen wat ze verkopen als we het anders niet kunnen weten een beetje. Het verkeer is een chaos, volgens mij zijn er geen regels, scooters, tuk tuks, auto’s, karren, alles rijd elkaar aan alle kanten voorbij en dan lopen er ook nog vaak spontaan koeien tussendoor!

Ik ben eerst met het vliegtuig aangekomen in Siem Reap en dit is zo’n leuke stad! Heel gezellig, leuke sfeer en veel backpackers ook. Mijn hostel was vlakbij pubstreet en daar heb ik dezelfde avond gelijk al gebruik van gemaakt, en veel gezellige mensen leren kennen ook al. Die volgende ochtend was vrij zwaar dus heb ik lekker rustig aangedaan. Beetje stad doorgelopen en een massage gehad. Die avond ben ik samen met een meisje van mijn hostel alvast richting Ankor Wat park gegaan, om een kaartje te kopen voor de dag erna en om de Sunset te zien. Alleen de tuk tuk rit er heen was al fantastisch! Echt over het platte
land en we hebben een kijkje kunnen nemen in het leven van de mensen daar. Ook de sunset was echt de moeite waard, het was de hele dag al bewolkt en regenachtig maar ‘savonds klaarde het gelukkig op! Vanaf een prachtige tempel hebben we de zon onder zien gaan over de bossen. Toen we terug kwamen hebben we met een groepje mensen van de avond er voor gegeten en nog even pubstreet weer in geweest.

De volgende ochtend zijn we met dezelfde tuk tuk chauffeur naar de andere tempels geweest, Ankor Wat, de grote bekendste tempel, nog een tempel met allemaal Boeddha gezichten in de stenen en nog een tempel waar allemaal bomen bovenop en door heen groeiden. Hoewel ik in Thailand al veel tempels heb gezien was dit toch echt heel bijzonder en echt wel de moeite waard! Die avond ben ik met een ander meisje van mijn hostel naar een dinner show geweest, dit was ook echt heel tof en lekker cultureel dagje zo. Het eten was echt een mega groot all you can eat buffet, echt van die vreetschuren die we in Nederland hebben ook, lang niet gezien haha! Maar heel erg lekker ook en naast westerse dingen hadden ze ook allemaal typische Khmer gerechten. De traditionele dans was ook leuk om te zien, toch wel weer anders dan de Thaise! Na het eten heb ik de nachtbus richting Phnom Penh gepakt, en deze nachtbus had gewoon bedden, mega aangename verassing!



En Phnom Penh, ja, ze hadden me al gewaarschuwd toen ik aankwam, niet met je telefoon in je hand lopen, pas op je spullen en zo. Ik werd er een beetje bang van want heb me altijd overall super veilig gevoeld en wist dus niet zo goed wat ik met deze situatie aan moest. Ik was heel voorzichtig en lette goed op, tot een bepaald moment, en jep, mijn tas is idd uit mijn hand gejat door een scooter die voorbijreed! Super dom natuurlijk! Gelukkig had ik er geen pasjes of paspoort ofzo inzitten, ook echt maar 6 dollar maar wel mijn telefoon, dit was wel heel kut. Nu heb ik een nieuwe gekocht, een vrij goedkope waarvan ik hoop dat die goed meewerkt voor de laatste twee weken en die ik hopelijk thuis ook nog kan gebruiken.. Ik had net de avond er voor een back-up gemaakt van een aantal foto’s dus ik hoop dat ik de meest belangrijke nog heb maar ben er zeker wel een paar kwijt Maar goed, leer ik van en eigen stomme schuld!

Het is trouwens heel gek om te beseffen dat dit de hoofdstad is van een land, de stad is uitgespreid maar alles ziet er zo landelijk uit, onverharde wegen, kleine huisjes en alles. Door de armoede natuurlijk maar toch, heel bijzonder!

In deze stad ben ik in totaal twee dagen geweest, de eerste was de ochtend waarop ik aankwam, super lief, mocht om 6 uur sochtends mijn kamer al in dus kon nog een beetje uitslapen daarna ben ik de stad door gaan lopen en een lokale jongen heeft mij wat dingen in de buurt laten zien. Heel leuk, allemaal van die insider dingen, ik heb palm wine geproefd ergens in een achteraf buurt waar ze blijkbaar de lekkerste hadden en nog wat bijzondere gerechten. Ook is mij hond aangeboden, dat eten ze hier blijkbaar ook. Even twijfelde ik maar heb het niet gedaan haha, kon het toch niet over mijn hart verkrijgen. Die avond heb ik samen met iemand van mijn hostel gegeten en met hem ben ik de dag erna naar de killing fields en de S21 prison geweest. Dit zijn de plekken waar in de tijd dat Pol Pot aan de macht was en de Khmer Rouge miljoenen mensen hebben gemarteld en vermoord. Heel erg heftig om hier te lopen en te beseffen wat er op deze plekken heeft afgespeeld, nog geen 40 jaar geleden, bizar! In de gevangenis was alles nog bewaard gebleven en zag je overall foto’s van hoe de mensen zijn gevonden tijdens de ontdekking, en alle martelwerktuigen. Het was vroeger een basisschool geweest. Bij de killing fields was niet meer zoveel over van de gebouwen en alles, maar je zag letterlijk alle botten nog uit de grond steken. In het regenseizoen gaan specialisten 2 a 3 keer per maand het veld op om alles op te pakken wat naar boven komt, na 40 jaar blijven ze nog steeds resten vinden. Bij beide plekken kregen we een koptelefoon met audiotour die alles heel levendig vertelde samen met verhalen van overlevenden en hun ervaringen, heel ingrijpend!

Nu, een dag later (18 juli) zit ik in de bus naar Vietnam! De laatste stop en de laatste paar dagen van de reis. Heel gek idee dat het er al bijna op zit maar ga er nog even optimaal van genieten!! Wel echt weer zin in natuur nu, na 2 steden.