School is over!
Blijf op de hoogte en volg Ilse
03 Juli 2017 | Thailand, Krabi
Het is over, done, finito! Wow, 5 maanden school, maar natuurlijk ook heel veel tripjes er tussen door zit er nu allemaal op.. Gek idee om na zo’n lange tijd afscheid te moeten nemen van iedereen, vooral de laatste weken in de community, echt 24/7 leef je samen met elkaar.
De eerste week van de community hebben we ons dus een beetje als toeristen gedragen. We hebben allemaal dingen in en rondom het dorp te zien gekregen en de bewoners leren kennen. We hebben bij twee verschillende host families gewoond. Daarnaast zijn we ook begonnen met onze research voorbereiden, we moeten een extra programma bedenken wat deze community aan de toeristen kan aanbieden. Ook hebben we een Engelse les voorbereid voor de volwassenen voor in week twee en voor de kinderen in week 1.
Maandag zijn we de hele dag op de lokale school geweest en hebben we de kinderen in groepen les gegeven. Dit was zo leuk om te doen! Er waren 5 groepen kinderen, van 7/8 tot 14/15 jaar oud. We hebben verschillende woordspelletjes bedacht om ze wat te leren maar het ook leuk te houden. De oudere kinderen konden best oke engels en bij deze konden we al moeilijkere dingen doen zoals galgje maar de jongsten snapten eigenlijk niks, hierbij hebben we gewoon een beetje getekend. Ze waren allemaal heel respectvol en vriendelijk en luisterden echt heel erg goed naar ons! Later bleek dat ze hier nog wel geslagen worden op scholen als ze zich niet goed gedragen dus misschien was dat daarom.. Maar wij waren op dit moment echt verbaasd over hoe goed ze zich gedroegen! De kleinsten kwamen toen we binnen kwamen allemaal naar ons toe rennen om ons een knuffel te geven, echt heel bijzonder! Echt een super ervaring om dit mee te maken maar jeetje wat vermoeiend! Respect voor basisschool leraren die dit elke dag doen! Wat tijdens de lunch op school heel gek was vond ik, dat alle ‘dikke’ kinderen apart moesten zitten aan een tafel. Ze kregen allemaal eten zonder suiker. Op zich is dat goed, maar ik vind het heel gek dat zij daar los moeten zitten, dan voelen ze zichzelf ook dik toch lijkt me?
Na de eerste week zijn we naar Pai gegaan voor 4 dagen even iets anders (geregeld door school, niet op ons request maar het was heel leuk haha!) Pai, als ik dat in twee woorden zou moeten omschrijven is het hippies en eten! Wow wat heb ik lekker gegeten daar die paar dagen. We waren allemaal heel erg blij dat er na 3x per dag rijst weer wat anders op het menu stond dus we zijn helemaal los gegaan op bagels, avocado, zalm, goeie koffies, pasta en heel veel taartjes! Ook was het echt fijn om toch even na een week al (best wel schamend) normaal te kunnen douchen met warm water en in een zacht bed te slapen! We hebben allemaal leuke dingen met de hele klas gedaan, het is ook echt gewoon een leuke groep, iedereen toont initiatief om dingen te organiseren en de hele klas doet mee! We zijn naar een heel luxe restaurant geweest wat niks kostte, hebben een dag tour naar omliggende hotsprings, grotten, uitzichtpunten en de Pai Canyon geweest, zijn wezen stappen en vaak lekker uit eten met zijn allen.
De tweede week in Ban Wat Chan was gericht op onze research en Engelse les. Deze Engelse les was voor de homestay parents aangezien ze echt de basics van het engels nog niet eens konden. Het was best moeilijk om ze het te leren, dit moest echt met plaatjes en handen en voeten maar ze vonden het super leuk! Ze waren allemaal heel enthousiast mee aan het doen met boekjes, meeschrijven en zelfs in de avonden waren ze hun aantekeningen aan het doorlezen! Ze waren heel trots op de paar woorden die ze hadden geleerd en die begonnen ze ook de hele tijd te gebruiken tegen ons. We konden echt merken dat hun engels vooruit ging!
Als research hebben we met onze groep de ‘traditional clothing experience’ bedacht. Weven is echt een ding in deze community. Ze maken sjaals, shirts, rokken en tassen van katoen die ze op natuurlijke wijze verven en daarna in elkaar weven. Dit is een enorm proces, alleen het weven duurt al bijna een hele dag. Voor een zo’n sjaal betalen toeristen maar 200 B, wat iets meer dan 5 euro is. Dit is natuurlijk veel te weinig gezien de tijd ze er in steken, het feit dat het 100 procent natuurlijk gekleurd is (met boomschors die ze dan koken) en het katoen helemaal opgerold moet worden als een draad en weet ik veel wat allemaal. In Nederland zou je voor zo iets wel 40/50 euro betalen denk ik. Het plan is dan om met een 5 daags programma, toeristen te leren hoe dit gemaakt wordt. Ze gaan dan alle stappen langs, wonen ook in een homestay, krijgen hier eten van de locals en ze leren de bevolking kennen. Op het eind is het dan de bedoeling dat ze een zelfgemaakte sjaal en tas mee naar huis kunnen nemen.
Het hopen is dan op het feit, dat meer en meer mensen in zien hoe veel tijd hier in zit en hoe dit allemaal in zijn werk gaat, en dat de locals ook gaan inzien hoeveel deze sjaals waard zijn. Wij hebben een hele dag een poging gedaan tot weven en alles wat er bij kwam kijken maar het was geen succes, het was zo vreselijk moeilijk en het kwam er op neer dat eigenlijk de locals het meeste hebben gedaan. Maar dan ga je echt wel even in zien wat eigenlijk de waarde is van deze kleding! Dit is ook het idee van community based tourism, dat de locals zich extra trots weer gaan voelen over hun cultuur en ze dit blijven delen. Dit programma hebben we aan het eind van de week gepresenteerd en ze waren allemaal heel enthousiast hierover!
’ S Avonds was de laatste avond in Ban Wat Chan. Wij moesten ook een voorstelling geven en hebben het wilhelmus gezongen en een dansje gedaan op het liedje uptown funk. Het cultuurverschil was hierin super duidelijk te zien want wij gingen helemaal los en zij hadden een super lieflijk dansje op een rustig liedje waarbij ze ook nog de koning vereerden. Maar ze vonden het allemaal heel leuk en begonnen allemaal mee te doen op het eind! Ook hebben we hutspot voor ze gekookt. Geen idee of dat goed beviel, ze zeiden dat ze het lekker vonden maar ondertussen gooiden ze er een paar kilo chilies op en een klein meisje die we het lieten proeven spuugde het gelijk uit haha! Maar alles is wel op gekomen uiteindelijk.
Als je er echt beelden bij wilt hebben van wat we hebben gedaan en waar we hebben gewoond kun je op deze link klikken https://youtu.be/HJDYUwu1vYw
Dit is een filmpje wat ik heb gemaakt over ons verblijf daar in Ban wat Chan.
We hebben ook echt wel een band opgebouwd met de host families en het was. heel moeilijk om er weer weg te gaan! Ze kwamen allemaal met super lieve kadootjes aan zoals zelfgemaakte tassen, sjaals en heel erg vers geoogst fruit van hun land.
We zijn zaterdag 24 juni nog 1 dag met zijn allen samen geweest in Chiang Mai, gezellig afgesloten met de klas zelf en daarna was het echt klaar! Zondag ochtend moesten we uitchecken van de accommodatie van school en ‘ savonds kwam Vince al aan, de reis kan beginnen!
We zijn samen in Chiang Mai nog een paar dagen gebleven en daarna naar Bangkok gegaan. We hebben tempels bezocht, met olifanten gezwommen en met een monnik gepraat. Dat met die olifanten was super gaaf, wel een beetje eng aangezien ze allemaal gingen rollen en trappelen in het water! En ja, ik hoop oprecht dat dit wel een beetje een goed kamp is aangezien er zoveel verhalen zijn van kampen waar ze olifanten heel slecht behandelen. Het zag er oke uit maar voor hetzelfde geld gaan ze weer aan een ketting als we weg waren.. We hebben wel echt ons best gedaan om een goed kamp uit te zoeken, sowieso eentje waar er niet op de olifanten gereden wordt maar je weet maar nooit natuurlijk.
Het praten met de monnik was ook gaaf! Er werden Monk Chats georganiseerd in een bepaalde tempel, dit om de monniken beter engels te leren. Dit was echt heel cool, we hebben met een jongen gepraat van 20 die echt eruit zag en over kwam of hij 35/40 was! Hij was al 8 jaar monnik en kwam super wijs over. We konden hem vanalles vragen over zijn leven als monnik, wat hij dagelijks doet en waarom hij er voor gekozen heeft.
In Bangkok heb ik Vince laten zien waar ik heb gewoond, waar mijn school zat en wat ik elke dag heb gedaan. Heel leuk om daar ook weer terug te zijn geweest want het voelt nog steeds een beetje als thuis! Ook zijn we wezen stappen met nog wat vriendinnen van school, die waren in Chiang Mai en daarna Bangkok ook in de buurt dus nog steeds een paar keer gezien tussendoor voordat iedereen zijn eigen weg ging, heel erg leuk!
Na Bangkok heb ik besloten toch maar alleen verder te gaan, wat beter is voor ons beide en daarom zit ik nu vanaf zaterdag 1 juli in Krabi, Zuid Thailand! Wel een beetje een gek idee maar ik weet zeker dat het echt een hele gave reis gaat worden! Het is een beetje uitgestippeld qua landen maar verder kan ik nog alle kanten op en heb ik echt alle vrijheid om te gaan en staan waar en op elk moment ik wil! Best spannend maar het gaat helemaal goed komen! De twee dagen Krabi waren al super gezellig met mensen van mijn hostel en nu wacht ik op de bus om naar Khao Sok te gaan, een heel groot national park ten noorden van Krabi. Hier blijf ik een paar dagen en dan is het tijd om dag te zeggen tegen Thailand en Hallo to Maleisie!
De eerste week van de community hebben we ons dus een beetje als toeristen gedragen. We hebben allemaal dingen in en rondom het dorp te zien gekregen en de bewoners leren kennen. We hebben bij twee verschillende host families gewoond. Daarnaast zijn we ook begonnen met onze research voorbereiden, we moeten een extra programma bedenken wat deze community aan de toeristen kan aanbieden. Ook hebben we een Engelse les voorbereid voor de volwassenen voor in week twee en voor de kinderen in week 1.
Maandag zijn we de hele dag op de lokale school geweest en hebben we de kinderen in groepen les gegeven. Dit was zo leuk om te doen! Er waren 5 groepen kinderen, van 7/8 tot 14/15 jaar oud. We hebben verschillende woordspelletjes bedacht om ze wat te leren maar het ook leuk te houden. De oudere kinderen konden best oke engels en bij deze konden we al moeilijkere dingen doen zoals galgje maar de jongsten snapten eigenlijk niks, hierbij hebben we gewoon een beetje getekend. Ze waren allemaal heel respectvol en vriendelijk en luisterden echt heel erg goed naar ons! Later bleek dat ze hier nog wel geslagen worden op scholen als ze zich niet goed gedragen dus misschien was dat daarom.. Maar wij waren op dit moment echt verbaasd over hoe goed ze zich gedroegen! De kleinsten kwamen toen we binnen kwamen allemaal naar ons toe rennen om ons een knuffel te geven, echt heel bijzonder! Echt een super ervaring om dit mee te maken maar jeetje wat vermoeiend! Respect voor basisschool leraren die dit elke dag doen! Wat tijdens de lunch op school heel gek was vond ik, dat alle ‘dikke’ kinderen apart moesten zitten aan een tafel. Ze kregen allemaal eten zonder suiker. Op zich is dat goed, maar ik vind het heel gek dat zij daar los moeten zitten, dan voelen ze zichzelf ook dik toch lijkt me?
Na de eerste week zijn we naar Pai gegaan voor 4 dagen even iets anders (geregeld door school, niet op ons request maar het was heel leuk haha!) Pai, als ik dat in twee woorden zou moeten omschrijven is het hippies en eten! Wow wat heb ik lekker gegeten daar die paar dagen. We waren allemaal heel erg blij dat er na 3x per dag rijst weer wat anders op het menu stond dus we zijn helemaal los gegaan op bagels, avocado, zalm, goeie koffies, pasta en heel veel taartjes! Ook was het echt fijn om toch even na een week al (best wel schamend) normaal te kunnen douchen met warm water en in een zacht bed te slapen! We hebben allemaal leuke dingen met de hele klas gedaan, het is ook echt gewoon een leuke groep, iedereen toont initiatief om dingen te organiseren en de hele klas doet mee! We zijn naar een heel luxe restaurant geweest wat niks kostte, hebben een dag tour naar omliggende hotsprings, grotten, uitzichtpunten en de Pai Canyon geweest, zijn wezen stappen en vaak lekker uit eten met zijn allen.
De tweede week in Ban Wat Chan was gericht op onze research en Engelse les. Deze Engelse les was voor de homestay parents aangezien ze echt de basics van het engels nog niet eens konden. Het was best moeilijk om ze het te leren, dit moest echt met plaatjes en handen en voeten maar ze vonden het super leuk! Ze waren allemaal heel enthousiast mee aan het doen met boekjes, meeschrijven en zelfs in de avonden waren ze hun aantekeningen aan het doorlezen! Ze waren heel trots op de paar woorden die ze hadden geleerd en die begonnen ze ook de hele tijd te gebruiken tegen ons. We konden echt merken dat hun engels vooruit ging!
Als research hebben we met onze groep de ‘traditional clothing experience’ bedacht. Weven is echt een ding in deze community. Ze maken sjaals, shirts, rokken en tassen van katoen die ze op natuurlijke wijze verven en daarna in elkaar weven. Dit is een enorm proces, alleen het weven duurt al bijna een hele dag. Voor een zo’n sjaal betalen toeristen maar 200 B, wat iets meer dan 5 euro is. Dit is natuurlijk veel te weinig gezien de tijd ze er in steken, het feit dat het 100 procent natuurlijk gekleurd is (met boomschors die ze dan koken) en het katoen helemaal opgerold moet worden als een draad en weet ik veel wat allemaal. In Nederland zou je voor zo iets wel 40/50 euro betalen denk ik. Het plan is dan om met een 5 daags programma, toeristen te leren hoe dit gemaakt wordt. Ze gaan dan alle stappen langs, wonen ook in een homestay, krijgen hier eten van de locals en ze leren de bevolking kennen. Op het eind is het dan de bedoeling dat ze een zelfgemaakte sjaal en tas mee naar huis kunnen nemen.
Het hopen is dan op het feit, dat meer en meer mensen in zien hoe veel tijd hier in zit en hoe dit allemaal in zijn werk gaat, en dat de locals ook gaan inzien hoeveel deze sjaals waard zijn. Wij hebben een hele dag een poging gedaan tot weven en alles wat er bij kwam kijken maar het was geen succes, het was zo vreselijk moeilijk en het kwam er op neer dat eigenlijk de locals het meeste hebben gedaan. Maar dan ga je echt wel even in zien wat eigenlijk de waarde is van deze kleding! Dit is ook het idee van community based tourism, dat de locals zich extra trots weer gaan voelen over hun cultuur en ze dit blijven delen. Dit programma hebben we aan het eind van de week gepresenteerd en ze waren allemaal heel enthousiast hierover!
’ S Avonds was de laatste avond in Ban Wat Chan. Wij moesten ook een voorstelling geven en hebben het wilhelmus gezongen en een dansje gedaan op het liedje uptown funk. Het cultuurverschil was hierin super duidelijk te zien want wij gingen helemaal los en zij hadden een super lieflijk dansje op een rustig liedje waarbij ze ook nog de koning vereerden. Maar ze vonden het allemaal heel leuk en begonnen allemaal mee te doen op het eind! Ook hebben we hutspot voor ze gekookt. Geen idee of dat goed beviel, ze zeiden dat ze het lekker vonden maar ondertussen gooiden ze er een paar kilo chilies op en een klein meisje die we het lieten proeven spuugde het gelijk uit haha! Maar alles is wel op gekomen uiteindelijk.
Als je er echt beelden bij wilt hebben van wat we hebben gedaan en waar we hebben gewoond kun je op deze link klikken https://youtu.be/HJDYUwu1vYw
Dit is een filmpje wat ik heb gemaakt over ons verblijf daar in Ban wat Chan.
We hebben ook echt wel een band opgebouwd met de host families en het was. heel moeilijk om er weer weg te gaan! Ze kwamen allemaal met super lieve kadootjes aan zoals zelfgemaakte tassen, sjaals en heel erg vers geoogst fruit van hun land.
We zijn zaterdag 24 juni nog 1 dag met zijn allen samen geweest in Chiang Mai, gezellig afgesloten met de klas zelf en daarna was het echt klaar! Zondag ochtend moesten we uitchecken van de accommodatie van school en ‘ savonds kwam Vince al aan, de reis kan beginnen!
We zijn samen in Chiang Mai nog een paar dagen gebleven en daarna naar Bangkok gegaan. We hebben tempels bezocht, met olifanten gezwommen en met een monnik gepraat. Dat met die olifanten was super gaaf, wel een beetje eng aangezien ze allemaal gingen rollen en trappelen in het water! En ja, ik hoop oprecht dat dit wel een beetje een goed kamp is aangezien er zoveel verhalen zijn van kampen waar ze olifanten heel slecht behandelen. Het zag er oke uit maar voor hetzelfde geld gaan ze weer aan een ketting als we weg waren.. We hebben wel echt ons best gedaan om een goed kamp uit te zoeken, sowieso eentje waar er niet op de olifanten gereden wordt maar je weet maar nooit natuurlijk.
Het praten met de monnik was ook gaaf! Er werden Monk Chats georganiseerd in een bepaalde tempel, dit om de monniken beter engels te leren. Dit was echt heel cool, we hebben met een jongen gepraat van 20 die echt eruit zag en over kwam of hij 35/40 was! Hij was al 8 jaar monnik en kwam super wijs over. We konden hem vanalles vragen over zijn leven als monnik, wat hij dagelijks doet en waarom hij er voor gekozen heeft.
In Bangkok heb ik Vince laten zien waar ik heb gewoond, waar mijn school zat en wat ik elke dag heb gedaan. Heel leuk om daar ook weer terug te zijn geweest want het voelt nog steeds een beetje als thuis! Ook zijn we wezen stappen met nog wat vriendinnen van school, die waren in Chiang Mai en daarna Bangkok ook in de buurt dus nog steeds een paar keer gezien tussendoor voordat iedereen zijn eigen weg ging, heel erg leuk!
Na Bangkok heb ik besloten toch maar alleen verder te gaan, wat beter is voor ons beide en daarom zit ik nu vanaf zaterdag 1 juli in Krabi, Zuid Thailand! Wel een beetje een gek idee maar ik weet zeker dat het echt een hele gave reis gaat worden! Het is een beetje uitgestippeld qua landen maar verder kan ik nog alle kanten op en heb ik echt alle vrijheid om te gaan en staan waar en op elk moment ik wil! Best spannend maar het gaat helemaal goed komen! De twee dagen Krabi waren al super gezellig met mensen van mijn hostel en nu wacht ik op de bus om naar Khao Sok te gaan, een heel groot national park ten noorden van Krabi. Hier blijf ik een paar dagen en dan is het tijd om dag te zeggen tegen Thailand en Hallo to Maleisie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
