Tussen de Locals

Dit weekend begon met vrijwilligerswerk! Samen met Nicole, Suzanne en Angelina zijn we naar een super de luxe hotel geweest in het centrum waar we mee hebben gewerkt aan een benefit diner voor Hands Across the Water. Dit is een organisatie die is opgericht na de tsunami in Thailand en dan vooral om de kinderen op te vangen die hun ouders hebben verloren hierbij. Het waren eigenlijk allemaal Australiers die na dit diner zijn gekomen, Australiers die nu in Bangkok wonen. Ze hebben ongeveer 160 Euro neergelegd voor dit diner en ze waren allemaal in gala kleding. Wij hebben lootjes verkocht en meegeholpen met de veilingen en er voor gezorgd dat de mensen zoveel mogelijk doneerden. Die mensen gaven echt allemaal heel erg veel geld uit! Er werden bijvoorbeeld weekendjes naar de Malediven geveild en allemaal andere mega luxe dingen. Ik weet niet precies hoeveel geld er in totaal is opgehaald maar echt ontzettend veel! Er zijn dus sowiso al 300 kaartjes verkocht en er werden dingen voor rond de 70.000 AUSD geveild, reken maar uit! Ook was er een optreden van Jimmy Barnes, wij kenden hem allemaal niet maar het scheen echt een mega populaire zanger te zijn in Australie en iedereen ging helemaal los. Wij hebben nog als reiskosten vergoeding naar dat hotel samen ongeveer 50 euro gekregen, wat sowiso al veel te veel was want het kostte maar rond de 15 euro! Het voelde niet goed om dat geld aan te nemen als iedereen geld aan het uitgeven was dus hebben we dit met zijn allen ook gedoneerd aan de stichting.

De volgende ochtend ben ik met Suzanne, Anne-Marie, Margriet en Sannah naar Bang-Saen geweest. Een plaatsje waarvan we eigenlijk helemaal niets van wisten, alleen dat er iets van een snowmountain moest zijn en een strand. Het is vrij dicht bij Bangkok dus we dachten, ja waarom niet? Niemand anders had ook van deze plaats gehoord nog dus we waren echt heel erg benieuwd. Het bleek een stadje te zijn, een echte toeristen plaats maar echt alleen voor Thaise toeristen. Vooral mensen uit Bangkok die zin hadden in een weekendje strand. Voor Thaise waarden was het ook niet zo’n mooi strand, geen prachtig wit zand met helder water, maar het leek eigenlijk een beetje Nederlands, geel zand met grauw vies water! Maar we hadden natuurlijk wel de palmbomen en het mooie weer, plus er hing echt een hele leuke sfeer.

We hadden twee kamers, een voor 3 en een voor 2 personen maar in die van 3 bleek maar 1 twee persoons bed te zijn. Wel was het echt een gigantisch grote suite met een bank, keukentje en twee badkamers. We hadden al bedacht dat iemand wel op de bank kon slapen maar het was natuurlijk niet heel ideaal, op de website stond namelijik wel dat er gewoon 3 mensen konden slapen. Maar opeens werd er nog een gigantisch matras naar binnen getild, die zomaar even uit een andere kamer werd gehaald, echt super lief!

Ook hier waren alle mensen weer zo ontzettend lief en behulpzaam! We wouden graag naar een Mangrove bos, met de taxi. We vroegen de eigenaar van het hotel of ze een taxi voor ons wou bellen maar ze snapte het niet helemaal, niet waar we nou eigenlijk heen wilden. Het communiceren gaat echt heel lastig omdat ze ook geen engelse adressen kunnen lezen, het stond gewoon in het boekje van de Lonely Planet gids, maar alleen een naam. Ze heeft voor ons het nummer gebeld wat er bij stond, maar ze namen niet op dus ze dacht dat het dicht was. Uiteindelijk hebben we het op haar computer opgezocht en maps geeft dan gelijk het adres in het Thais aan, ze snapte het gelijk en binnen 5 minuten stond er een taxi voor ons! Het zijn even die maniertjes om er achter te komen wat nu eigenlijk het makkelijkst is maar uiteindelijk komt het altijd goed.
De mangrove was echt heel erg tof! We liepen over een lange brug een bepaalde route over de mangrove en overal zagen we hele gekke beestjes die in het zand zaten. Ook hebben we enorm grote vleermuizen in de bomen zien hangen heel gaaf om te zien!

Na de wandeling probeerden we naar Snow Mountain te gaan maar ook dit bleek lastiger dan gedacht aangezien het een beetje een uithoek was waar geen taxis zomaar langsreden. Ook konden we geen van allen bellen. Er kwam een busje aanrijden met een hele familie erin en met gebrekkig Engels mochten we instappen. Hij heeft ons heel lief naar een standplaats gebracht waar heel veel taxi’s staan! Toen we in het busje zaten hadden we geen idee of die mensen ons wel goed begrepen hadden en of ze ons naar een plek zouden brengen vanwaar we weer verder konden maar we vertrouwden erop dat het goed kwam.
Aangezien ze ons echt heel erg hebben geholpen wouden we ze wat geld geven maar dat wilden ze dus echt niet aannemen! Hier helpen ze echt omdat ze willen helpen en iedereen is zo oprecht aardig!

Bij de taxi standplaats bood de taxi ons aan om voor een bepaald bedrag er heen te rijden en ons dan ook weer terug te brengen. Van ervaring wisten we dat de bedragen die ze noemen altijd veel te hoog liggen en dat we eigenlijk altijd om de meter moeten vragen, bedachten we ons dat het eigenlijk best een goede deal was. Dit gebied lag natuurlijk ook in de middle of nowhere en we zouden toch terug moeten komen. Het gebied was echt prachtig, het werd de Grand Canyon van Chonburi genoemd en het leek er wel een beetje (heeeeel klein beetje op) bergen met in het midden een prachtig meer. Daarnaast was Snow Mountain, heel grappig om te zien maar het stelde echt niets voor, het was een heuvel van misschien 10 meter hoog, en toen we er boven op waren geklommen bleek de achterkant plat te zijn en er stond zelfs een auto op geparkeerd! Ondanks dat was het echt wel heel erg prachtig, het was wit steen wat helemaal uitgemergeld was door iets, heel bijzonder!

De taxi chauffeur liep trouwens de hele tijd met ons mee, we zouden 2 uur blijven en hadden afgesproken om dan weer bij het begin te zijn maar volgens mij vond hij het wel gezellig! Hij wist heel veel van het gebied en was een beetje onze persoonlijke tourguide en fotograaf. Op een gegeven moment zagen we hem niet meer en we verwachtten dat hij ergens zat te chillen en op ons te wachten, maar ineens kwam hij aanlopen toen we op het puntje van de berg stonden, hij vroeg zich af of het nog wel goed met ons ging en wou zeker weten dat we niet zouden verdwalen. Hij heeft ons daarna weer netjes bij ons hotel afgezet.

Nadat we een duik in het zwembad hadden genomen, zijn we gaan eten en daarna op het strand gaan chillen. Iedereen zat lekker op het strand en er was een hele leuke sfeer! We wouden nog uit gaan maar het was zo gezellig dus zijn we gewoon blijven zitten hier. In het hotel hadden we nog een spelletje gedaan en zijn uiteindelijk best op tijd gaan slapen.

De volgende ochtend zijn we naar het strand gegaan, we wilden lekker in de zon gaan liggen maar het bleek dat er op dit strand niemand in bikini zat! Ze hadden er allemaal kleren overheen! Dat was wel even jammer, maar met een shirtje erover heen was zwemmen best oke. We waren wel echt de grootste attractie op het strand! Alle Thai zaten onder parasols op ligstoeltjes en wij hadden lekker ons kleedje uitgespreid en zaten van de zon te genieten. Er werden echt mega veel foto’s gemaakt en dat deden ze niet subtiel. De Thai zijn sowieso echt helemaal fan van foto’s maken en overal waar we komen moet er een groepsfoto gemaakt worden, best wel een beetje om gek van te worden haha! Toen we in het water waren kwamen er ineens allemaal Thaise kinderen op ons die met ons wouden spelen, heel erg leuk! Ze waren totaal niet verlegen en ze wouden de hele tijd opgetild worden enzo.

Na het strand hebben we in een restaurantje gegeten (die wel ineens vol zat met Amerikanen, geen idee waar die vandaan kwamen) en hebben we nog even in ons zwembad gezeten waar we gelukkig wel in bikini mochten zonnen. Later zijn we naar een national park geweest maar het bleek eigenlijk een hele grote dierentuin te zijn, ook al was het tegen de jungle aangebouwd en liepen er alsnog wilde apen rond in de dierentuin, was het wel een beetje een teleurstelling dat het wel echt een dierentuin bleek te zijn. Alsnog hebben we wel heel erg genoten hoor, er waren alllemaal andere dieren dan in Nederland en alles was veel opener en vrijer. Het was ook echt mega groot, we hadden weer een tijd met de taxi chauffeur afgesproken en we waren bang dat we te laat bij de ingang terug zouden zijn. Suzanne en Sannah liepen voor ons een beetje te rennen al en toen er een golfkarretje voorbij waar ze achterop zijn gesprongen voor een lift. Wat zij konden konden wij ook dachten wij! (AnneMarie, Margriet en ik) er reden vrij veel autos omdat er ook een soort auto safari park was en de eerste pickup truck die langsreed hebben we aangehouden. We mochten mee en sprongen in de bak achterin. Er stonden allemaal andere bakken waar we overheen zijn geklommen en zaten best wel lekker. Totdat ik naar die bakken keek en erachter kwam dat er een mega groot stekelvarken in die bak zat! Het waren echt allemaal dieren kooitjes en we reden dus samen met het stekelvarken, een otter en een tropische vogel!

Bij het hotel aangekomen pakten we onze spullen want over een uur zou de laatste bus naar Bangkok gaan. We wisten niet precies waar we moesten zijn maar de vrouw van het hotel had het ons een beetje in de middag uitgelegd. Ze zou er ‘s avonds namelijk niet meer zijn omdat ze naar een voetbal wedstrijd ging (daar had ze ons ‘ s middags ook al super enthousiast over verteld en ook dat ze groot fan was en elk jaar het nieuwe shirtje kocht vanaf haar club, echt zo leuk hoe persoonlijk iedereen hier is!). ze zou tegen haar security zeggen dat wij nog wel er langs mochten weer omdat we spullen hadden achtergelaten.

Toen we afscheid hadden genomen bleek dat het eigenlijk toch totaal niet duidelijk was vanwaar de bussen zouden vertrekken. Toen we het aan de security van een ander hotel vroegen (onze sprak echt 0,0 Engels) wist hij het ook niet goed uit te leggen omdat zijn Engels ook niet zo goed was, wel werd er hulp ingeschakeld en ze stonden er met 3 mensen om ons te helpen. Alsnog ging het heel moeizaam met het elkaar begrijpen maar ze doen allemaal zo hard hun best! Ook niks geen haast ofzo, ze nemen allemaal hun tijd. Uiteindelijk werd er nog iemand naar beneden gehaald die op het balkon stond en de security gebaarde naar zijn auto. We begrepen dat we in moesten stappen en het leek erop dat hij ons naar de goede plek zou brengen! We hoopten er maar op want aangezien de tijd was het eigenlijk onze laatste kans om de bus te halen. We reden best wel lang en uiteindelijk kwamen we bij iets wat eruit zag als een bus loketje. We waren echt super dankbaar en gingen er vanuit dat hij ons er snel uit zou laten en terug zou rijden (hij was immers nog steeds aan het werk maar toch nam hij tijd om ons weg te brengen). In plaats daarvan stapte hij uit, liet ons er uit en liep naar het loket toe om te vragen of we hier goed zaten. Het bleek dat het niet helemaal klopte maar ongeveer 100 meter verder op was nog zoon loket met wachtruimte. Hier heeft hij ons helemaal naar toe gebracht en heeft zelfs nog de kaartjes voor ons besteld! Ook hier weer bleek er niets van haast ofzo te zijn, zo bijzonder! Toen we de kaartjes hadden betaald bleek dat we nog een uur hadden voor dat de bus vertrok, dus nog mooi even de tijd om te eten ergens! We wilden weglopen maar het vrouwtje van het loket raakte helemaal in paniek, waar gingen we heen? We mochten echt de bus niet missen! We moesten haar beloven 20 minuten voordat de bus er zou zijn terug te zijn.

Het eten was echt het lekkerste wat ik tot nu toe heb gehad hier! We hadden geen idee wat het allemaal was dus we wezen maar een plaatje aan. Ook hier hadden ze vast nog nooit buitenlanders gehad want ze waren zo enthousiast! De hele tijd naar ons lachen en toen we het eten ophadden wilden ze allemaal met ons op de foto ook. We waren mooi op tijd voor de bus.

In Bangkok zelf werden we gedropt op een super groot busstation en toen we uitstapten sprongen er gelijk 4 taxi chauffeurs op ons af met de vraag waar we heen wilden. Toen we ons adres zeiden zeiden ze dat ze ons voor 700 Baht die kant op wilden brengen. Wij vonden dit heel veel en vroegen of de meter aan mocht maar dit wilden ze niet doen. Later werd het 500 Baht maar nog steeds vonden we dit veel. We zagen een bordje staan met meter taxi only dus we liepen die kant maar op. De taxi chauffeurs liepen achter ons aan en hadden allemaal dikke lol. We snapten waarom, er stond namelijk echt een gigantisch lange rij voor de meter taxi’s met allemaal Thaise mensen. Nog steeds hielden ze 500 Baht vol maar we wilden het niet. Aangezien hier allemaal Thai stonden moest dit wel heel veel goedkoper zijn, ze springen natuurlijk niet voor niets gelijk op de toeristen af. De rij ging super snel want de taxis kwamen af en aan. Toen we aan de beurt waren stapte de taxi chauffeur uit om ons met de spullen te helpen en het was echt zoon super schattig oud opaatje zonder tanden, hij had echt zoon blik van oh god wat heb ik nu weer, waar ben ik aan begonnen toen hij ons zag, 5 lachende bezwete meiden die zich met zijn allen op de achterbank moesten proppen. Hij had echt dikke lol met het rijden maar hij was volgens ons sowieso half doof maar ook beejte blind misschien wel, hij reed echt als een malle en scheurde door de bochten heen. Best eng! Maar we hebben de rit overleefd en maar 100 Baht hoeven te betalen in totaal, dat is zo’n 2,60 euro…